Bijdragen van oud-collega's (10)

Caracas heeft een ideaal klimaat. Het ligt op zo’n 30 kilometer van de kust in een dal op een hoogte van 800 meter en het hele jaar door is het tussen de 20 en 30 graden. Er is een nat en een droog seizoen. Dat jaar was het natte seizoen wel erg nat. Het regende weken achtereen. De bergketen ten noorden van de stad (tussen de stad en de kust) is een natuurreservaat en er mag officieel niet gebouwd worden. Aan de kustkant echter stond het wel vol met sloppen, dat werd oogluikend toegestaan. Daar woonden velaal arme mensen, voor wie de stad zelf te duur wonen was. Ze reisden vaak ‘s ochtends en ‘s avonds twee uur om in Caracas naar hun werk te gaan. Ze woonden in zelf gebouwde huisjes tegen de hellingen, uit het zicht van de stad. Dat jaar werd de prijs betaald voor die ongecontrolleerde bouw. Na weken onophoudelijke regenval braken hele delen van de berg af en werden in een aantal gigantische modderstromen hele woonwijken van de hellingen gevaagd, bedolven onder de rotzooi en in zee gespoeld. Er lag een drie meter hoge brei over die wijken en straten heen en de kustlijn kwam honderden meters verder te liggen. Amerikaanse marine schepen lagen in Curacao met groot materieel en boden aan te helpen zoeken naar overlevenden. President Chavez wilde echter geen Amerikaanse soldaten toelaten en ging zelf, eigenhandig meewerken met het uitladen van wat voedselpakketten (tenminste zolang er camaras in de buurt waren). De meeste vermisten zijn nooit meer teruggevonden en het werd teveel moeite om de bedolven woonwijken uit te graven. De nieuwe kustlijn maakte Venezuela definitief een stukje groter. De bevolking werd wat kleiner. Er wordt geschat dat er 30,000 mensen onder de brei liggen.